სალვადორო კვაზიმოდო
სალვადორო კვაზიმოდო
დამთავრდა ღამე და მთვარე ნელა
დნება ნათელში
და არხების მიღმა მიცურავს.
ამ დაბლობებზე სექტემბერი ცოცხლობს და ღვივის,
მწვანედ ჰყვებიან მდელოები,
როგორც სამხრეთში გაზაფხულზე ვრცელი მინდვრები.
მე მივატივე მეგობრები
და ჩემი გული ძველ კედლებში დავასაფლავე,
რომ მარტოსულმა გაგიხსენო და მოგეფერო.
მთვარეზე უფრო შორსა ხარ ჩემგან,
როცა ამოდის დღის მშვიდი შუქი
და ქვებზე ცივად წკრიალებენ ცხენთა ფლოქვები.
დააფიქსირეთ თქვენი აზრი