გადააღვინეს ყველა ჭიქა და
ახლა ბაც მთვარეს სვამენ ბიჭები...
საბნად იხურავს ნამის მანტიას
კოლხეთი, საწმისნახალიჩევი.
ღამეებს სძინავთ დღეების ძილით, _
„იყო-არ იყოს“ მონანქერებით,
სადღაც ვედრების სანთელი სწირავს
შორი ხილვების მინანქარების.
გზაჯვარედინთან, უხილავ ჯვართან
გარდასახვისკენ ვიღაც გვითითებს..
აქ წევს აია და აიეტის
გრძნეული ქალის მწარე მითი დევს.
ბიჭებს სმა უნდათ გახელილ თვალით,
მაგრამ ცის რისხვა უმძიებთ წამწამს...
ხვალ უსათუოდ ამოვა მზე და
ყველა უხილავ მტრის მზერას დაწვავს.