დღეთა და დღეთა დანაკლისი როცა მეტია
როცა აბსურდულს ემსგავსება რაც რამ დავწერე,
უმისამართოდ ბოთლიანი ვიწყებ ხეტიალს
და ვგავარ ქარში მიმოფანტულ ბაბუაწვერებს...
რომ შავი თეთრზე (ღამეები) გადასატეხად
ახლა არც ისე იოლია , ახლა არც ისე,
საიმედოა დანანებით ზეცას ავხედო
და მწამდეს მისი, ვინც ვერაფრით გავითავისე..
და მივატოვო ყველაფერი, თუმც სამწუხაროდ
არც არაფერი აღარ დამრჩა მისატოვები,
ცეცხლუკარება დავრჩი როგორც ძველი ბუხარი
ისტორიიდან დაკარგული დიდი ტომების..
და თავისთავად ცას და მიწას შორის გაჩხერილს
მოგონებები ცარიელად თითქოს მაქცევენ...
და ამ აბსურდულ სინამდვილის გამოსაჩხრეკად
დღეს ჩემი თავიც მეზარება და შენც ასევე..