შევკრთი და აღარ მოვწყვიტე,
ვერ მივიტანე მიზნამდე,
ყვავილიც წყენით მკითხავდა:
შენ რისგან ამოიზარდე?

მიჯობს დღე მჩატედ ვიარო,
ღამე ღრმა ძილით მძინავდეს,
არ ჩავეძიო არაფერს
გონებით, ძირისძირამდე.