გზაზე ჩრდილივით მიირწეოდა,
იდუმალი და შეუცნობელი,
ითხოვა პური და შემწეობა,
მაგრამ გულცივი იყო სოფელი.

ციოდა, არვინ გაუღო კარი,
თვალში ჩაუდგა ბინდი და ნისლი,
სახეს ულეწდა სეტყვა და ქარი
და ჭრილობიდან სდიოდა სისხლი.

იყო ჭიდილი ფარულ მიზანთა,-
კაცთა გულებში უფრო ყინავდა,
მან ღია ცისქვეშ გამოიზამთრა
და მერე სადღაც გაუჩინარდა.

დღეს მერამდენედ ვიხსენებ ისევ.
ჭრილობებს თმენით როგორ იხვევდა,
ვინ იცის იქნებ ის იყო ქრისტე
და ჩვენს სულებში შემოიხედა.