ოსეჸოფა მოდის, უცნაური ოსეჸოფა,
ველმინდვრები თრთიან და ლანდები ბინდში
ფაჩუნობენ ფრთხილად.
ხმა დუმილად ქცევის შიშით გატრუნულა,
ხმა ჰაერში ანთებული სანთელივით დგას.
ცა იზიდავს მზერის აბრეშუმის ძაფებს,
ბუხრებიდან კვამლი მიირწევა ზევით.
შეღამება იზლაზნება სოფლის ბილიკებზე
და მოუხმობს დედას ბავშვი- ანგელოზი.
ფრთებზე მჯდარი ბავშვი , სასოება ყოვლის.