დრო ნელა გადის, სურვილი კვდება.
აღარ მიმელის ჩემი თაობა!
იმედად მაინც ორი რამ მრჩება,
აუმღვრევლობა და მუშაობა.
თუმცა რა ვიცი, ხვალ რა იქნება,
გამთენიისას იქნებ გავთავდე...
მე მაინც ძალმიძს ნათელ ფიქრებად
გულს სიკეთის ხმა წარმიმართავდეს.
სანამ ვარ, ხომ ვარ! ვიცი და მჯერა
უცოდველის გზის გულდაჯერებით:
კოსმიურობის უმთავრეს მწვერვალს
ისეთი წმინდა უკრთის ფერები,-
რომ ყველაზე ღრმა უფსკრულიდანაც
თუ გსურს, შეიძლებ შეავლო თვალი...
რადგან მწვერვალი იგი მთლიანად
სადაც კაცი დგას, ის მიწა არის.