გაზაფხული
ვდგავარ მაღლობზე, -- მდინარე თეთრი --
ელვა მიწაზე დაცემული და გარინდული
ირწევა ჩემს წინ.
გაზაფხული აცოცებულა ყოველ ხეზე და
ახამხამებს ნემსის ყუნწში გასაძვრენ თვალებს
მირიადზე მირიადი ჭიამაია --
კვირტი, ბუნების უნაზესი სული და სუნთქვა.
მიწა ლბილია და თბილია,
ნაწვიმარზე ორთქლი სდის მიწას.
მღვრიე, მუქ-ლურჯი და მორჩილი სინათლე დადის
ცა-ხმელეთს შორის,
თაფლივით წვეთავს ეს სინათლე თვალსაწიერზე
და უზენაესს ეჩურჩულება ველის ნიავი.
ელვა მიწაზე დაცემული და გარინდული
ირწევა ჩემს წინ.
გაზაფხული აცოცებულა ყოველ ხეზე და
ახამხამებს ნემსის ყუნწში გასაძვრენ თვალებს
მირიადზე მირიადი ჭიამაია --
კვირტი, ბუნების უნაზესი სული და სუნთქვა.
მიწა ლბილია და თბილია,
ნაწვიმარზე ორთქლი სდის მიწას.
მღვრიე, მუქ-ლურჯი და მორჩილი სინათლე დადის
ცა-ხმელეთს შორის,
თაფლივით წვეთავს ეს სინათლე თვალსაწიერზე
და უზენაესს ეჩურჩულება ველის ნიავი.
დააფიქსირეთ თქვენი აზრი