ეზოში ისევ ღელავს ავდარი
ალექსეი ტოლსტოი
ეზოში ისევ ღელავს ავდარი,
გარინდულია სახლი;
სარკმლიდან მოჩანს ნისლში ჩამდნარი
ჩამუქებული ბაღი.
ცა არის ბნელი, ძალიან ბნელი,
ვარსკვლავებს, ალბათ, სძინავთ,
მშობლიურ სახლში დადის ნაღველი
ღამეულ ავდრის წილად.
წვიმა სახურავს სცემს, არაზრაზებს,
თრთიან ჭაღები ბროლის.
თაგვები დგამის უკან ქაღალდებს
ღრღნიან მომგვრელად ჟრჟოლის.
მალე მოკვდება სახლის პატრონი,
ისინი გრძნობენ ამას...
სამყოფს დატოვებს მისი გვარ-ტომი,
შეეხიზნება ქალაქს.
მოიცავს სუსხი, წალეკავს ფითრი
კედლების ფერთა გამას...
ო, რა ძნელია ამაზე ფიქრი
ღამეულ ავდრის ჟამად!
დააფიქსირეთ თქვენი აზრი